Wat is een bail-in? Bij een bail-in wordt de redding van de bank betaald door de aandeelhouders en schuldeisers. Maar waarom zou dit een probleem voor spaarders kunnen worden? De Nederlandsche Bank schrijft hierover:
“De verliezen worden eerst in rekening gebracht bij de aandeelhouders. Hun aandelen zijn hierna dus minder of niets meer waard. Als de verliezen groter zijn dan het vermogen van de aandeelhouders, moeten ook sommige schuldeisers meebetalen. Dit gebeurt door hun claim op de bank geheel of gedeeltelijk af te schrijven. Voor alle aandeelhouders en schuldeisers geldt dat de verliezen in resolutie niet groter mogen zijn dan de verliezen die ze zouden lijden in faillissement. Dit is het zogeheten No Creditor Worse Off (NCWO)-beginsel.”
Wanneer je spaargeld naar de bank brengt, leen je het in feite uit aan de bank. Jouw banksaldo is geen echt bezit, maar een schuld van de bank aan jou – een claim op de bank. Dus mensen met spaargeld zijn ook schuldeisers van de bank. Spaarders zijn in geval van een bail-in tot EUR 100.000 gedekt door de Nederlandse Depositogarantie, de rest kan worden afgenomen om de bank te redden. U bent gewaarschuwd!
Loading ...
Mijn verhuurder heeft deze krotwoningen in 2023 gekocht voor 248K gemiddeld, er rust een lening op van ING van 120K per woning. Gaat de rente omhoog of wil ING het krediet niet verlengen, dan is de verhuurder gedwongen (een deel van) de woningen af te stoten om aan liquiditeit te komen als ze die elders niet kunnen vinden.
Een deel komt vrij door natuurlijk verloop, deze woningen worden verkocht tegen marktwaarde, en dat tikt momenteel lekker aan. De WOZ-waarde is ca. 500K tot 600K. Probleem voor verhuurder is dat er vrijwel niets vrijkomt, iedereen blijft zitten wegens gebrek aan alternatieven.
Mocht mijn verhuurder geld nodig hebben, ik heb het geld klaar staan bij ING en Rabo. Momenteel wil de verhuurder nog steeds de hoofdprijs hebben, dus even geduld nog.
Ik hoef mijn geld niet terug van ING en Rabo, het kan t.z.t. worden weggestreept tegen de schuld die mijn verhuurder aan ING heeft.
Ik krijg ca. 1,5% van ING, en ING leent dat geld uit aan mijn verhuurder voor 5 tot 7%. Mooie puinzooi dus.
Een faillissement van banken als Rabo en ING is niet waarschijnlijk, ook niet als ze niet aan hun verplichtingen kunnen voldoen. In het verleden moest je vaak decennia wachten totdat je je geld terugkreeg, tegen die tijd is er door inflatie niet veel meer van je geld over.
De deposito-garantie betaalt bij mijn weten alleen uit als de bank failliet gaat. En daar zit dus het addertje: de Nederlandse staat laat banken als ING en Rabo vrijwel zeker niet failliet gaan – een faillissement van banken als ING en Rabo is niet in het belang van de Nederlandse staat.
Mocht het zover komen dan staat je spaargeld vast. Maar dat wil niet zeggen dat je geen nieuwe auto meer kunt kopen met dat geld, of je huur en je boodschappen er niet meer mee zou kunnen betalen.
Ik verwacht niet dat de bank niet bereid zal zijn om zorgelijk krediet weg te strepen tegen spaartegoeden. Mocht het ooit zover komen dan verwacht ik dat je gewoon naar de bouwmarkt kunt om verf te kopen en het verschuldigde bedrag kunt pinnen. Hetzelfde bij de supermarkt, het tankstation, enz.
Dus even snel een paar ton verplaatsen naar verre oorden, zou best moeilijk kunnen worden. Maar normale alledaagse transacties, waarom niet?
We zitten in een financieringszeepbel, banken hebben te veel uitgeleend, muppets hebben te veel geleend. Ik denk dat er momenteel door banken behoorlijk wordt gekeken naar zekerheid, de bank wil er zeker van zijn dat het treintje blijft rijden, dat zij straks niet de pineut zijn.
Zekerheid verlangen heeft als effect dat sommigen geen krediet meer krijgen, of minder. En dat veroorzaakt dan weer een negatieve economische spiraal. We leven nu eenmaal in een schuldgedreven economie: minder uitlenen remt de economie.
Concurrentie wordt zwaarder, bedrijven vallen om of stoppen ermee. Werknemers en ondernemers kunnen niet langer aan hun verplichtingen voldoen als ze door hun buffers heen zijn.
Migranten moeten de nieuwe muppets worden. Zij moeten het werk gaan doen en de schuldgedreven economie overeind houden door schulden op hun nek te nemen. Mocht dat falen, dan is er een probleem: het systeem heeft nieuwe muppets nodig, anders stort het in elkaar.
Het valt niet uit te sluiten dat de overheid banken dwingt om minder of helemaal niet op zekerheid te toetsen maar aan iedere idioot uit te lenen. Alles om de schuldgedreven economie overeind te houden. Als dat gebeurt dan moet je geld echt weg bij banken, want zoiets kan natuurlijk niet goed aflopen.
Er zijn migranten die het goed doen, maar er zijn ook heel veel migranten die minimaal 20 IQ-punten tekort komen om succesvol te zijn in de moderne maatschappij. En er is nog geen oplossing gevonden voor dat probleem.
Bevolkingspiramide, schuif van 2014 naar 2034 om de instroom van migranten in beeld te krijgen. Die mensen moeten de economie dus gaan redden.
https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/bevolkingspiramide
Of ik mijn geld uit zou lenen aan een zwakbegaafde uit de derde wereld? Neen. Als de bank mijn geld wel aan dat soort mensen uitleent onder overheidsdwang, dan moet mijn geld daar weg.
Vooralsnog is timing belangrijk. Ik verwacht dat anderen binnen enkele jaren in de problemen gaan komen, inclusief mijn verhuurder. Als ik in dat gat spring dan is mijn geld in één keer weg, en dan is mijn probleem – geld op de bank – opgelost.
Momenteel focussen banken op zekerheid, en zo lang ze dat doen kan ik mijn geld daar laten staan. En omdat banken focussen op zekerheid, en dat daardoor de economie afremt, ontstaan er kansen om dat geld om te ruilen voor iets van waarde. Dat is waar we nu in zitten. Hoe meer geld er klaar staat, hoe beter je toe kunt slaan.
Bovenstaand is geen financieel advies, mensen die hun geld op de spaarrekening zetten bij ING of Rabo doen dat voor eigen risico. Dan zijn er nog buitenlandse banken die iets meer rente betalen. Ik zie daar niets in. Ik wil in Nederland toeslaan dus ik zet mijn geld klaar bij Nederlandse banken. Het gaat mij niet om de rente maar om de mogelijkheid om toe te kunnen slaan.
Plaatje, aasgier met grafiek: https://media.gettyimages.com/id/935986308/nl/vector/faillissement.jpg?s=612×612&w=gi&k=20&c=ywYYKtexqhd6xy65tctBV8-QjfHi0owI8tg-Z56jZHY=
Ik kan me voorstellen dat er in de huidige situatie mensen zijn die rendement willen op hun vermogen. ‘Picking up pennies in front of a steam roller’ wordt dat vaak genoemd. Je weet dat de steam roller eraan komt, en ze denken dat ze er aan kunnen ontsnappen of zo.
In tijden van crisis gaat de boel op slot. Je geld zit dan vast. De steam roller rijdt gewoon door, ook over jou heen als je ervoor loopt. Dat je vast zit is jouw probleem, dan had je maar bij de steam roller weg moeten blijven. De geschiedenis laat zien dat snel wegspringen voor de steam roller er vaak niet in zit. Zie ook de Greater Fool Theory. Er is dan geen grotere idioot, jij bent de laatste idioot, en dan ben je de klos, het haasje, de sigaar.
Iedereen moet voor zichzelf beslissen hoeveel afstand hij wil houden van zeer risicovolle beleggingen. Geld parkeren bij ING en Rabo geeft weliswaar een laag rendement, of eigenlijk negatief als je de inflatie en belasting meerekent, maar ik heb geen zin om pennies op te rapen in front of a steam roller.
Wanneer komt de steam roller? Wanneer kun je nog ontsnappen en wanneer niet meer? Als je het antwoord hebt op dat soort vragen kun je rijk worden. Gok je mis, dan word je platgewalst. De aasgieren staan klaar overigens, maar die blijven aan de andere kant van de steam roller.
Je moet kopen voor pennies on the dollar, en niet in front of a steam roller lopen. Het eerste is lange termijn, het tweede kortzichtig.
Hoe meer vreemd vermogen er in een belegging zit, hoe riskanter. Beleggen met hefboomwerking geeft natuurlijk een hoger rendement, zolang het goed gaat. Gaat het mis, dan gaat het ook goed mis.
Het zou algemene basiskennis moeten zijn dat je op tijd moet vertrekken als er wordt belegd met geleend geld, waardoor een hefboomwerking ontstaat. De laatste pennies oprapen is voor volslagen idioten. Beleggen met geleend geld loopt niet mooi af, nooit. We zitten in een piramidespel. Aan het eind moet je weg zijn en een zo veilig mogelijke plek opzoeken.
Ik hoop en verwacht toe te kunnen slaan terwijl de boel in elkaar dondert. Het is een langdurige fase, geen moment, het gaat allemaal jaren duren, mogelijk decennia – zie zeepbelgrafiek. Timing is essentieel. Hoe langer je wacht, hoe meer voordeel, maar als je langer wacht dan loop je meer risico dat je geld bij ING en Rabo bevroren wordt of in de problemen terecht komt.
In mijn geval: bij de eerste gelegenheid krijgt mijn verhuurder een, naar omstandigheden, ‘heel redelijk’ bod. Anderen noemen dat misschien ‘aasgier-praktijken’ of ‘kopen voor pennies on the dollar’. Ieder zijn ding. Het valt niet uit te sluiten dat er andere aantrekkelijke mogelijkheden om toe te slaan voorbij komen, en ik kan het geld maar één keer uitgeven. Weg is weg.
Maar de basis blijft dat het geld klaar moet staan, anders kun je niet toeslaan. De lage rentevergoeding op je spaarrekening is irrelevant.
Dan blijft de mogelijkheid van contant geld. Toeslaan gaat via giraal geld, de notaris pakt geen contant geld aan. Grote hoeveelheden gestort geld worden waarschijnlijk automatisch bevroren. Je moet dan eerst aantonen hoe je er aan komt, eventueel inkeren, enz. Dat proces kan maanden duren, of zelfs langer. Als je toe wilt slaan kun je dat soort onzin niet gebruiken.
Hetzelfde geldt voor saldi geparkeerd in het buitenland. Wil de buitenlandse bank het niet per direct overschrijven naar je Nederlandse rekening dan kun je er niet mee toeslaan. Toezeggingen gedaan toen de zon nog scheen zijn niets waard als de donkere wolken verschijnen. Iedereen probeert dan zijn eigen hoofd boven water te houden en niet te verzuipen. ‘Laat anderen maar verzuipen, niet ik’, is dan het motto.
Als het geld van een buitenlandse rekening komt, of zelfs van een andere Nederlandse bank, dan kan de bank het geld bevriezen om eerst een onderzoek in te stellen hoe je aan dat geld komt. Vandaar dat ik mijn geld laat staan waar het staat. Mocht zich een gelegenheid voordoen dan kan het direct van mijn rekeningen naar de rekening van de notaris, met minimaal gedoe. Doe je mee aan een veiling, ook dan moet het geld aantoonbaar klaar staan.
In moeilijke tijden kan van alles vast komen te zitten en ik doe er alles aan om dat te voorkomen. Bij OG: Hoe korter de weg naar de rekening van de notaris, hoe beter.
Ego-probleem van domme mensen
Met een groot ego lopen in front of a steam roller, worden platgewalst, en meteen daarna pikken de aasgieren dat, wat je dacht dat van jou was. Zal moeilijk te verkroppen zijn, of misschien helemaal niet te verkroppen. (Zie ook de verliezers in een casino.)
De aasgier ziet de persoon die in front of a steam roller liep als idioot, de idioot ziet de aasgier als een smeerlap. Extra pijnlijk voor de idioot als het om een woning gaat, die deel was van de identiteit van de idioot. Het gaat niet alleen om een woning maar om een doorgeprikt ego, een doorgeprikte ego-bubble.
Het is niet leuk natuurlijk als de voormalig eigenaar aan je deur komt om te huilen, van de brug springt of andere ellende. Het niet kunnen verkroppen van een kapotte ego-bubble. En met dat soort dingen moet je als aasgier toch wel rekening houden. Je kunt misschien juridisch eigenaar worden, maar de idioot beschouwt het goed nog steeds als zijn of haar eigendom, dat jij op een gemene manier hebt afgepakt.
Maar als je al huurder bent van een pand dat je eigendom wordt heb je dat probleem niet. Mensen raken weliswaar (een deel van) hun pensioen kwijt, hadden ze maar niet moeten investeren in een OG-beleggingsfonds dat deels met geleend geld belegd – die gedupeerde mensen komen vrijwel zeker niet aan je deur om je te beschuldigen dat je een aasgier bent, en dat zij daarom nu zonder pensioen zitten. Dat mensen hun verlies niet kunnen verkroppen blijft een probleem. Maar dat hoort bij de ineenstorting van een piramidespel.
Op het verkeerde paard gewed en dan lopen janken. Ver bij weg blijven. Vooralsnog is mijn rendement op mijn spaarrekening veel te laag. Wil je succes in de toekomst, dan moet je je voorbereiden. Maar dat levert onvermijdelijk ook boze gezichten op als je plan slaagt. Boze gezichten van mensen die kwijt raken van wat ze dachten dat hen toe behoorde, en boze gezichten van mensen die vinden dat ze benadeeld zijn omdat zij duur gekocht hebben en nog een eeuw moeten betalen, en jij nu voor pennies on the dollar hebt gekocht – ‘oneerlijk’.
Op Youtube staan genoeg filmpjes van boze auto-eigenaren waarvan de auto wordt afgesleept wegens wanbetaling. Een woning is in veel gevallen nog meer verbonden aan iemands identiteit dan een auto. De reactie kan dus ook veel heftiger zijn. Iets om rekening mee te houden. Kan een wanbetaler die auto dan niet gewoon houden? Nee, dat kan niet. Zo werkt het systeem niet. Niet iedereen snapt het systeem, niet iedereen heeft een helder beeld van hoe de wereld eruit ziet.
We hebben het over geld op de spaarrekening. Ik heb mijn vermogen gespreid, ik ga niet al mijn eieren in één mandje stoppen. Mijn vermogen is zo opgedeeld dat het niet uit maakt of er inflatie of deflatie (in assets) komt, die twee compenseren elkaar. Geld klaar zetten voor als zich koopjes aanbieden (deflatie in assets) is slechts één strategie, niet de enige.
Ik moet spreiden, dus eigenlijk kan het niet anders dan zo.
Komt er deflatie in asset-prijzen? Allereerst, als er inflatie in asset-prijzen komt dan profiteer ik daar al flink van. Maar stel dat het de andere kant op beweegt, dat krediet verkrapt wordt, lijkt me slim om ook op dat paard te wedden.
Of er deflatie komt in asset-prijzen, en zo ja wanneer en hoeveel, dat is niet te overzien. Maar je kunt je er wel alvast op voorbereiden.
Komt de deflatie in asset-prijzen niet, dan had je inderdaad beter assets kunnen kopen. Achteraf had je altijd alles anders moeten doen, ergens meer of minder van moeten hebben, enz.
Je spaargeld vastzetten levert een hogere rente op. Maar mocht je het opeens nodig hebben vanwege ‘onvoorziene ontwikkelingen’ dan kun je er niet bij of betaal je een stevige boete. En die boete wordt vaak ook nog bepaald door de rentestand op het moment van opnemen.
Ik speculeer juist op oplopende rente en kredietverkrapping, en zet mijn geld dus niet vast. Komt mijn verhuurder in de problemen of doet zich een andere aantrekkelijke koopkans voor, dan moet ik een bod kunnen doen, en met geld over de brug kunnen komen.
Fiat geld verliest altijd haar waarde, op termijn, door inflatie. Maar dat gaat langzaam en met horten en stoten. Het is geen rechte lijn naar beneden.
Het doel is dus niet zoveel mogelijk geld klaarzetten en er niets mee doen. Ik doe het met een specifiek doel, namelijk eigenaar worden van mijn huurwoning in economisch barre tijden.
Waar anderen los moeten laten, om wat voor een reden dan ook, kan een ander het van hen overnemen. Om dat te doen heb je geld nodig. Is de prijs van bepaalde assets gedaald tot onder een bepaald niveau, dan sla je toe.
Vroeger kreeg je van de bank een spaarrente die hoger was dan de inflatie en hoefde je daarover geen belasting te betalen. Momenteel is dat anders, ‘sparen loont niet’. Een gevolg daarvan zou kunnen zijn dat er relatief weinig personen zijn die toe kunnen slaan bij kredietverschraling, want: ‘sparen loont niet’.
In mijn beleving zou sparen dus zeker wél kunnen lonen, mits het gepaard gaat met de juiste strategie en de juiste omstandigheden, waarin anderen – om wat voor een reden dan ook – zijn gedwongen om los te laten tegen rotprijzen.